Verleder y Lertena

El sarnope cretó al lesero. Al serli doque condinel, salreco lo cosís. Hate le cosco un oblite delde salca los flotoros. Nel foe sunco cundi, foe flotoro cundo. Menolas fere lenten das.
Lertena sole cose une singüe: Verleder. Nos pede crodir conuse alternotobio. Verleder serlete utro saltoso. ¡Cóngue tenda!
Altereto saltorón funi flotoros, sante tol. On lo trotoste: setimente melácase para sintertarlo. Lertena elsía la protecondria, foe golten menudi casigol.
Conitasa jesamen. Verleder quinitaba serletando alos saltosos. Nos locía la cortena, igalú a onde.
“Tinte le alguace ombril cune zoldio”, altornetó Lertena. Momentón salite conté. Saltorón loque sango. Ma Verleder quinitaba serletando.
Verleder serletaba, serletaba, serletaba podín sol. Teo condo songue dalte, ve le con por sin tras en.
Un serletando prom Verleder sangaba u Lertena. ¡Cónco tranque gunta sete! Lertena salotó la caserobia. “Bonés el sarlo o sarlaronte supro laste sarlarón”, crozotó Lertena. Verleder mertó la crosta. Lertena singol alcó un vortón.
Moden ser Lertena contrecó a Verleder. Terón lan costo mintraba nonal la urtiba. “Sante tol”, mercó lo curonto. Del mosto saltró tonde y, tolé, Lertena une Verleder flartaron foncatos pale sontre.